ADMIN GUSTO KO LANG ISHER ANG KWENTO KO NOONG 2000 AT LABIS KONG PINAGSISISIHAN

 "Confession: Ang Lihim Kong Anak ng 2000"


Ako po si Liza, hindi ko tunay na pangalan. Isa lang po akong simpleng babae na lumaki sa probinsya ng Quezon. Gusto ko lang ibahagi ang isang sikreto na halos dalawang dekada kong kinimkim.


Taong 2000, 17 years old ako noon, 4th year high school. May isang lalaking nagtatrabaho bilang driver ng jeep na madalas kong nasasakyan. Siya si Marco, 27 years old, at aminadong may anak na. Pero sa murang edad ko, nabighani ako sa pagiging maalaga niya—tuwing ako’y sasakay, libre ako, at palagi niya akong tinatanong kung kumain na ako.


Dumating ang panahon na nahulog din ako sa kanya. Walang label, pero may relasyon kami—sa tago. Hanggang sa dumating ang isang gabi na hindi ko makakalimutan. Umuulan, wala akong masakyan, at pinatuloy niya ako sa bahay niya. Doon na nangyari ang hindi inaasahan.


Pagkalipas ng dalawang buwan, hindi ko na rin itinuloy ang pag-aaral. Buntis ako. Walang nakaalam, kahit ang nanay ko. Pumunta ako sa Maynila, sa bahay ng isang tiya. Doon ako nanganak, at pagkatapos ng anim na buwan, ibinigay ko ang anak ko sa isang mag-asawang hindi magkaanak.


Sakit na sakit ang puso ko, pero wala akong magawa. Bata pa ako noon, at ang tanging naisip kong paraan ay ibigay siya sa mas kayang magpalaki.


Ngayon, 2025 na, 25 years na ang nakalipas. Wala pa rin akong sariling anak. At sa tuwing birthday niya, kahit hindi ko alam ang itsura niya ngayon, nagdarasal ako na sana masaya siya. Sana balang araw, malaman niya na hindi siya pinamigay dahil sa kakulangan ng pagmamahal—kundi dahil sa sobrang pagmamahal.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

CHINAT KO ANG BOYFRIEND NG ANAK KO‼️

CONFESSION: "INA AKO, PERO NAGKUNWARI AKONG IBA—DAHIL SA TAKOT NA MASAKTAN ANG ANAK KO." Ako si Mariz, 43 anyos, isang simpleng ina na handang isugal ang lahat para sa anak kong si Aira. Sa totoo lang, hindi ako perpektong magulang. Madalas akong mahigpit. Pero lahat ng yun, dahil lang sa takot—takot na balang araw, mabigo siya sa taong buong puso niyang minahal. Si Aira, 19, 2nd year college. Mabait, masunurin, at masayahin. Pero simula nung naging sila ni Ken, parang nag-iba ang kilos niya. Palaging naka-smile sa chat, pero palaging may lungkot sa mata. Kapag kinukumusta ko, “Okay lang po, Ma” ang sagot—pero ramdam ng isang ina kapag hindi “okay.” Si Ken... ‘yung tipo ng lalaki na magaling sa una. Magalang, sweet, laging may pasalubong. Pero minsan, 'yung mga sobrang perpekto... sila ang mas dapat bantayan. May isang gabi, nakita kong umiiyak si Aira sa kwarto. Tahimik lang siya, akala niya tulog na ako. Tinanong ko, pero nagkunwaring okay lang. Doon nagsimulang mabuo a...
Read more

ANG MISTER KONG MALIIT‼️

CONFESSION: “Bakit Ganun? May Mister na Ako, Pero Di Ko Ma-feel…” Hi Admin, itago mo na lang ako sa pangalang “Mrs. Di Maka-ungol sa Totoo.” 33 na ako, bagong kasal, at sa totoo lang—kailangan ko lang ng masinsinang payo. Huwag po sanang i-judge. Ganito kasi… mahal ko naman ang asawa ko, mabait siya, maalaga, provider—pero sa kama, Diyos ko, ibang usapan. Ang liit ng pagkalalaki niya. As in, parang mas malaki pa yung pinky ko pag galit siya. Tapos ang masakit pa… hindi niya rin alam paano gamitin. Ako pa mismo ang gumagawa ng paraan para “masatisfy” sarili ko. Oo, nag-ma-magic wand na lang ako sa CR kasi mas feel ko pa yun kaysa yung actual naming "ganap." At 'pag tapos na siya, parang patay na baterya—tulog agad, di man lang ako tinanong kung okay ako. Ang mas malala, nagpe-pretend ako. Oo, yung mga “Ahh, babe, sige pa!” kunwari lang yun. Pero proud na proud siya kasi feeling niya ang husay niya. Gusto ko tuloy minsan mag-cheat. Hindi ko sinasabi na gagawin ko—pero pumap...
Read more

TAMAD ANG ASAWA KO‼️‼️

CONFESSION: “Paano Ko Ba Mapapaayos ang Asawa Kong Parang Ayaw na sa Responsibilidad?” #keepmeanonymous Itago niyo na lang po ako sa pangalang Kevin, 29 years old, taga-Cavite. Isa lang po akong simpleng ama na gusto lang ng maayos na tahanan para sa anak ko. April noong nakaraang taon nang lumipat ako sa bahay ng partner ko matapos niyang manganak sa una naming anak. Akala ko noon, bagong yugto ‘to ng buhay namin—masaya, puno ng saya, pero mali pala ako. Araw-araw na ginawa ng Diyos, pare-pareho ang routine ng asawa ko: gigising ng late, hindi aayusin ang kama, hindi maglilinis, at uupo lang sa sofa na parang may sariling mundo—nanonood ng TV o kaya’y tulala sa TikTok buong araw. Minsan 12 na ng tanghali, saka pa lang siya kikilos kapag pinagsabihan ko pa. Mga diaper ng anak namin nagkakalat sa sahig, mga pinggan sa lababo may tira-tirang ulam pa kahapon. Minsan naiiyak na lang ako—literal—dahil parang wala siyang pakialam. Ni hindi man lang naghuhugas ng kamay pagkagaling sa CR! At ‘...
Read more