kung kayo ang nasa kalagayan ko, lalaban din ba kayo?

 Tama ba ang desisyon ko na lumaban kahit mag-isa?


Ako po si Jasmin, 30 anyos, may isang anak. Sa mata ng marami, masayahin ako, palabiro, at palaging strong. Pero sa loob-loob ko, wasak na wasak na ako.


Nagmahal ako ng sobra. Pinaglaban ko siya kahit alam kong marami nang nagsasabi na mali. Sabi nila, "Lalaki yang si Ray, hindi magbabago." Pero ako, naniwala... naniwala sa mga pangako niyang ako lang, na babaguhin niya ang sarili niya, na kami ang prioridad niya.


Noong una, okay pa. Sweet siya, maalaga. Pero habang tumatagal, unti-unti siyang nagbago. Mula sa maliit na panlalamig, hanggang sa pag-aaway araw-araw. Mula sa pang-iinsulto, naging mura. At mula sa mura… naging kamay na ang dumadapo sa akin.


Naranasan kong i-lock niya ako sa kwarto habang umiiyak ako. Naranasan kong magtimpla ng kape kahit nanginginig ang kamay ko sa takot. Naranasan kong paluhurin habang nagsusumamo ako sa kanya na "Tama na." Pero walang nakakaalam… kasi ang ipinapakita ko sa Facebook—puro ngiti, puro saya.


Naging bihasa ako sa pagtakip ng pasa gamit ang concealer. Naging sanay ako sa pagsasabing "Nabunggo lang ako." Pero ang totoo? Binugbog ako, pinahiya ako, pinababa ang pagkatao ko.


Hanggang dumating yung araw na nakita ko ang anak ko, takot na takot habang pinagmamasdan kaming nag-aaway. Doon ako natauhan.

Hindi ito ang pamilyang gusto kong palakihan niya.

Hindi ito ang "pagmamahal" na dapat tularan ng anak ko.


Kaya lumaban ako. Umalis ako. Iniwan ko siya—bitbit ang takot, pero mas mabigat ang pangarap na makalaya.


Pero ngayon, heto ako… mag-isa, hirap bumangon, natatakot pa ring baka balikan niya ako, at minsan tinatanong ang sarili… “Ginawa ko ba talaga ang tama?”


Kayo po... kung kayo ang nasa kalagayan ko, lalaban din ba kayo? Tama ba ang desisyon ko na lumaban kahit mag-isa?

Paano ko muling babalik ang tiwala ko sa sarili at sa pag-ibig?


Hindi ko alam kung bakit ko ito shinare, pero baka sakaling may makabasa na kapareho ng pinagdadaanan ko.

At sana… kahit isa lang… ang makapagsabing: "Hindi ka nag-iisa."

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

CHINAT KO ANG BOYFRIEND NG ANAK KO‼️

CONFESSION: "INA AKO, PERO NAGKUNWARI AKONG IBA—DAHIL SA TAKOT NA MASAKTAN ANG ANAK KO." Ako si Mariz, 43 anyos, isang simpleng ina na handang isugal ang lahat para sa anak kong si Aira. Sa totoo lang, hindi ako perpektong magulang. Madalas akong mahigpit. Pero lahat ng yun, dahil lang sa takot—takot na balang araw, mabigo siya sa taong buong puso niyang minahal. Si Aira, 19, 2nd year college. Mabait, masunurin, at masayahin. Pero simula nung naging sila ni Ken, parang nag-iba ang kilos niya. Palaging naka-smile sa chat, pero palaging may lungkot sa mata. Kapag kinukumusta ko, “Okay lang po, Ma” ang sagot—pero ramdam ng isang ina kapag hindi “okay.” Si Ken... ‘yung tipo ng lalaki na magaling sa una. Magalang, sweet, laging may pasalubong. Pero minsan, 'yung mga sobrang perpekto... sila ang mas dapat bantayan. May isang gabi, nakita kong umiiyak si Aira sa kwarto. Tahimik lang siya, akala niya tulog na ako. Tinanong ko, pero nagkunwaring okay lang. Doon nagsimulang mabuo a...
Read more

ANG MISTER KONG MALIIT‼️

CONFESSION: “Bakit Ganun? May Mister na Ako, Pero Di Ko Ma-feel…” Hi Admin, itago mo na lang ako sa pangalang “Mrs. Di Maka-ungol sa Totoo.” 33 na ako, bagong kasal, at sa totoo lang—kailangan ko lang ng masinsinang payo. Huwag po sanang i-judge. Ganito kasi… mahal ko naman ang asawa ko, mabait siya, maalaga, provider—pero sa kama, Diyos ko, ibang usapan. Ang liit ng pagkalalaki niya. As in, parang mas malaki pa yung pinky ko pag galit siya. Tapos ang masakit pa… hindi niya rin alam paano gamitin. Ako pa mismo ang gumagawa ng paraan para “masatisfy” sarili ko. Oo, nag-ma-magic wand na lang ako sa CR kasi mas feel ko pa yun kaysa yung actual naming "ganap." At 'pag tapos na siya, parang patay na baterya—tulog agad, di man lang ako tinanong kung okay ako. Ang mas malala, nagpe-pretend ako. Oo, yung mga “Ahh, babe, sige pa!” kunwari lang yun. Pero proud na proud siya kasi feeling niya ang husay niya. Gusto ko tuloy minsan mag-cheat. Hindi ko sinasabi na gagawin ko—pero pumap...
Read more

TAMAD ANG ASAWA KO‼️‼️

CONFESSION: “Paano Ko Ba Mapapaayos ang Asawa Kong Parang Ayaw na sa Responsibilidad?” #keepmeanonymous Itago niyo na lang po ako sa pangalang Kevin, 29 years old, taga-Cavite. Isa lang po akong simpleng ama na gusto lang ng maayos na tahanan para sa anak ko. April noong nakaraang taon nang lumipat ako sa bahay ng partner ko matapos niyang manganak sa una naming anak. Akala ko noon, bagong yugto ‘to ng buhay namin—masaya, puno ng saya, pero mali pala ako. Araw-araw na ginawa ng Diyos, pare-pareho ang routine ng asawa ko: gigising ng late, hindi aayusin ang kama, hindi maglilinis, at uupo lang sa sofa na parang may sariling mundo—nanonood ng TV o kaya’y tulala sa TikTok buong araw. Minsan 12 na ng tanghali, saka pa lang siya kikilos kapag pinagsabihan ko pa. Mga diaper ng anak namin nagkakalat sa sahig, mga pinggan sa lababo may tira-tirang ulam pa kahapon. Minsan naiiyak na lang ako—literal—dahil parang wala siyang pakialam. Ni hindi man lang naghuhugas ng kamay pagkagaling sa CR! At ‘...
Read more