MAGPAPAUTANG KA BA?
CONFESSION: "UTANG NA NAGING DAHILAN NG AWAY, PERO NAGING DAAN SA PAGBABAGO"
Hi Admin, itago niyo na lang ako sa pangalang Rica.
Taong 2022, nagka-emergency kami. Yung bunso kong anak na si Baby Renz, biglaang inatake ng hika. Walang pambayad sa ospital, wala ring naipon. Napilitang mangutang kami sa pinsan kong si Ate Marissa—₱7,000. Wala kaming kontrata, pero may usapan na babayaran after 2 months.
Pero hindi naging madali. Sa halip na makabawi, sunod-sunod ang problema—na-ospital ulit si Baby, nasiraan ng tricycle ang asawa ko, at nawala pa ako sa puwesto sa palengke dahil sa renovation.
Pagdating ng ikatlong buwan, dun na nagsimula ang bangungot. Biglang pinost ni Ate Marissa sa Facebook:
> “Ang hirap tulungan ng iba, kapag sila na ang may utang, parang ikaw pa ang may kasalanan!”
Nahihiya ako, pero hindi ako nag-comment. Tinext ko siya:
> “Ate, pasensya ka na, hindi ko talaga sinasadya. Hindi ko pa kaya bayaran ngayon pero sinusubukan ko…”
Hindi siya nag-reply. Pero kinabukasan, sinugod ako sa puwesto. In front of other vendors. Sa harap ng mga taong kakilala ko.
"Akala mo nakalimutan ko na? Hindi ako bangko na pwede mong utangan tapos maglalaho!"
Napahiya ako. Umiyak ako. Pero tiniis ko. Mula noon, nagdouble-time ako. Nagtinda ako ng lumpia, banana cue, online ukay, kahit anong raket para lang makabawi.
After 4 months, naipon ko ang bayad. Hindi lang ₱7,000—binayaran ko ng ₱10,000 bilang respeto. Dinala ko sa bahay nila. Tahimik akong nag-abot ng sobre.
Hindi niya agad kinuha. Pero nang makita niyang umiiyak ako, bigla siyang lumambot.
> “Pasensya ka na, Rica… Hindi ko alam ganun kalalim ang pinagdadaanan mo. Nainit lang ulo ko… sana napag-usapan natin ng maayos.”
Nagkayakapan kami. Pareho kaming umiiyak.
Lesson: Minsan, ang pera’t utang, sinusubok hindi lang ang bulsa mo—kundi pati relasyon, dignidad, at pasensya mo. Pero kung marunong kang lumaban ng tahimik, at bayaran ng buong puso, minsan ang galit, napapalitan din ng pag-unawa.
Ngayon, magkausap na ulit kami ni Ate Marissa. Hindi man kami gaya ng dati, pero may respeto na uli. At higit sa lahat—natutunan kong huwag na muling umutang nang walang plano.
Comments
Post a Comment