NAPALO NG KAPITBAHAY KO ANG ASO NAMIN‼️

CONFESSION: "Dahil Lang sa Aso, Pati Buhay Namin Nasabitan ng Itak"


Ako si Trina, 27 years old, at may 7 taong gulang na anak. Nakatira kami sa isang tahimik na barangay dito sa Laguna, pero simula nang mangyari 'to, gabi-gabi kaming di mapakali.


May alaga kaming aspin na si Rocky—mabait, hindi nangangagat, tahol lang kung may nararamdamang kakaiba. Nung gabi ng insidente, nakaupo lang ako sa may bintana habang nag-aaral ng modules ang anak ko. Tahimik ang paligid.


Bigla nalang may dumating na lalaki—kilala ko siya, residente rin sa lugar. Pumasok siya sa bakuran namin nang walang paalam, hawak ang isang mahabang itak, galit na galit. Sa sobrang gulat ko, napasigaw ako, tinanong ko kung anong ginagawa niya sa loob ng bakuran namin at bakit may hawak siyang sandata.


Sabi niya, muntikan daw siyang kagatin ng aso ko, kaya pinalo niya sa bibig si Rocky. Nasugatan daw siya sa kamay. Pero ang tanong ko: bakit hindi siya nagsabi sakin agad? Bakit kailangan pa niyang pumasok sa loob ng property namin na parang walang batas?


Ang mas masakit, sa harap ng anak ko niya ginawa 'yon. Naka-iyak ang anak ko, nanginginig, namutla. Paulit-ulit niya akong tinatanong kung mamamatay ba si Rocky o kung sasaktan ba tayo ng lalaking ‘yon. Simula nun, hindi na siya makatulog sa gabi.


Ang tanong ko: may karapatan ba siyang gawin 'yon? May pananagutan ako bilang may-ari ng aso—pero hindi ba mas mabigat ang trespassing, ang banta ng pananakit gamit ang deadly weapon, at ang psychological trauma sa isang batang walang laban?


Ngayon, naririnig ko pa, magpapabayad daw siya. Pero sa puso ko, kami ang mas nasaktan. Lalo na sa panahon ngayon na puro babae lang kami sa bahay at walang kasama.


Mga ka-confession, sa tingin niyo… sino ang mas may karapatang humingi ng hustisya?

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

CHINAT KO ANG BOYFRIEND NG ANAK KO‼️

CONFESSION: "INA AKO, PERO NAGKUNWARI AKONG IBA—DAHIL SA TAKOT NA MASAKTAN ANG ANAK KO." Ako si Mariz, 43 anyos, isang simpleng ina na handang isugal ang lahat para sa anak kong si Aira. Sa totoo lang, hindi ako perpektong magulang. Madalas akong mahigpit. Pero lahat ng yun, dahil lang sa takot—takot na balang araw, mabigo siya sa taong buong puso niyang minahal. Si Aira, 19, 2nd year college. Mabait, masunurin, at masayahin. Pero simula nung naging sila ni Ken, parang nag-iba ang kilos niya. Palaging naka-smile sa chat, pero palaging may lungkot sa mata. Kapag kinukumusta ko, “Okay lang po, Ma” ang sagot—pero ramdam ng isang ina kapag hindi “okay.” Si Ken... ‘yung tipo ng lalaki na magaling sa una. Magalang, sweet, laging may pasalubong. Pero minsan, 'yung mga sobrang perpekto... sila ang mas dapat bantayan. May isang gabi, nakita kong umiiyak si Aira sa kwarto. Tahimik lang siya, akala niya tulog na ako. Tinanong ko, pero nagkunwaring okay lang. Doon nagsimulang mabuo a...
Read more

ANG MISTER KONG MALIIT‼️

CONFESSION: “Bakit Ganun? May Mister na Ako, Pero Di Ko Ma-feel…” Hi Admin, itago mo na lang ako sa pangalang “Mrs. Di Maka-ungol sa Totoo.” 33 na ako, bagong kasal, at sa totoo lang—kailangan ko lang ng masinsinang payo. Huwag po sanang i-judge. Ganito kasi… mahal ko naman ang asawa ko, mabait siya, maalaga, provider—pero sa kama, Diyos ko, ibang usapan. Ang liit ng pagkalalaki niya. As in, parang mas malaki pa yung pinky ko pag galit siya. Tapos ang masakit pa… hindi niya rin alam paano gamitin. Ako pa mismo ang gumagawa ng paraan para “masatisfy” sarili ko. Oo, nag-ma-magic wand na lang ako sa CR kasi mas feel ko pa yun kaysa yung actual naming "ganap." At 'pag tapos na siya, parang patay na baterya—tulog agad, di man lang ako tinanong kung okay ako. Ang mas malala, nagpe-pretend ako. Oo, yung mga “Ahh, babe, sige pa!” kunwari lang yun. Pero proud na proud siya kasi feeling niya ang husay niya. Gusto ko tuloy minsan mag-cheat. Hindi ko sinasabi na gagawin ko—pero pumap...
Read more

TAMAD ANG ASAWA KO‼️‼️

CONFESSION: “Paano Ko Ba Mapapaayos ang Asawa Kong Parang Ayaw na sa Responsibilidad?” #keepmeanonymous Itago niyo na lang po ako sa pangalang Kevin, 29 years old, taga-Cavite. Isa lang po akong simpleng ama na gusto lang ng maayos na tahanan para sa anak ko. April noong nakaraang taon nang lumipat ako sa bahay ng partner ko matapos niyang manganak sa una naming anak. Akala ko noon, bagong yugto ‘to ng buhay namin—masaya, puno ng saya, pero mali pala ako. Araw-araw na ginawa ng Diyos, pare-pareho ang routine ng asawa ko: gigising ng late, hindi aayusin ang kama, hindi maglilinis, at uupo lang sa sofa na parang may sariling mundo—nanonood ng TV o kaya’y tulala sa TikTok buong araw. Minsan 12 na ng tanghali, saka pa lang siya kikilos kapag pinagsabihan ko pa. Mga diaper ng anak namin nagkakalat sa sahig, mga pinggan sa lababo may tira-tirang ulam pa kahapon. Minsan naiiyak na lang ako—literal—dahil parang wala siyang pakialam. Ni hindi man lang naghuhugas ng kamay pagkagaling sa CR! At ‘...
Read more