BORACAY

Hello sa mga readers gusto ko lang ibahagi ang aming love story nagsimula sa Boracay.

Hi Pokoyo,

Tawagin niyo na lang akong Tintin, 26 years old, taga QC. Maputi ako, slim, at sanay na rumampa sa stage. Ilang beses na rin akong sumali sa pageants kaya medyo bihasa na rin sa ayos, ngiti, at charm. Pero sa totoo lang, kahit may mga nagpaparamdam paminsan-minsan, single ako for almost two years. Hindi dahil sa walang nagkakagusto, kundi dahil naging focused ako sa work at sa sarili ko.

Habang nagdi-dinner kami ng barkada, bigla nilang binanggit ang word na parang magic para sa akin ang Boracay.

“Book na tayo, bes! Summer na!”

“Adventure na ulit! Wala na si Tintin sa love life, dapat may bago siyang memories!”

Medyo napangiti ako. Third time ko na sa Boracay. Sa totoo lang, parang wala na akong ine-expect. Alam mo ‘yung feeling na been there, done that? Pero dahil makulit ang tropa, go na rin. Malay mo, makapagpahinga lang, maka-beach at ma-refresh.

Pero Pokoyo, hindi ko alam na ito pala ang pinaka-unexpected vacation ng buhay ko.

Pagdating namin sa island, same view, same vibe. Pero noong gabing ‘yon sa isang beachfront bar ibang klaseng energy ang naramdaman ko.

That’s when I saw him.

Si D.

Oppa vibes. Chinito. Tall. Clean-cut. Maputi. Yung tipong parang kakalabas lang sa Korean drama tapos naligaw sa Pilipinas. May hawak siyang drink at naka-black polo, simpleng pormahan pero may dating. Tahimik lang siya sa isang table kasama ng mga kaibigan niya. Makalaglag panty🤣

Nagkatinginan kami. Hindi siya ‘yung lalaking palaban sa moves pero may something sa mata niya na parang… “Hey, ikaw.”

I smiled.

He smiled.

Tapos bigla na lang siyang lumapit. Ang gwapo Niya!

“Hi, okay lang ba maki-join sa table niyo?”

Napatingin ako sa mga friends ko, tapos sabay-sabay silang nag-chorus ng “Yieee!”

Sige na nga.

Nagpakilala siyang D, taga Laguna, 28 years old. May business raw siya, at mahilig din sa spontaneous travels. Nag-click kami agad. Hindi ko alam kung dahil sa beach, sa music, o sa pagka-misteryoso niya. Basta ang alam ko, may spark.

Mga 2 AM na, halos ubos na ang kwento at tawa at may konting alak na din.

“Gusto mo maglakad sa tabing-dagat?” tanong niya.

Bago pa ako makatanggi, nagkatinginan kami… at sumama na ako. Syempre ang mga tinginan ng mga barkada parang may something kaming gagawin haha.

That walk turned into hugs… then kisses…

And then, alam mo na. One n*ght st@nd. 

The next morning, wala siyang binigay na  number niya or kahit anong contact info.  Pero may tissue sa bag ko na may sulat:

> “Thank you for the night, babe. Kung magkikita man tayo ulit liligawan na kita at hindi papakawalan – D"

Akala ko hanggang doon na lang ‘yon. A wild, unforgettable memory sa pangatlong balik ko sa Boracay. Kwento lang sa tropa. Secret lang sa diary.

Fast forward seven months later…

Birthday ng pinsan ng kaibigan ng kaibigan ng mama ko sa Laguna. Sinama lang ako ni mama out of courtesy. Ayoko talaga kasi may work pa ako pero wala na raw choice kasi wala kasama si mama at magddrive sa kanya.

Pagpasok pa lang namin sa bahay, may napansin agad akong familiar na mukha.

Si D!

Nakatitig siya sa akin.

Nakatitig din ako sa kanya.

Sabay kaming napangiti. Parang may background music na tumugtog. Seriously. Gusto ko na umuwi sa puntong ito but no. Sabi ko sa sarili ko stay calm!

“Oh Babe?”

“Oppa?”

Nagkatawanan kami. Lumapit siya.

And then he said:

> “This time, hindi na ako aalis nang walang contact number mo.”

From that day, nagkita ulit kami. Tinuloy ang naudlot na kwento. Mas kilala namin ang isa’t isa at this time, walang alcohol, walang beach, walang padalus-dalos.

D turned out to be more than just his looks. Mabait. Tahimik pero maalaga. May plano sa buhay. At higit sa lahat seryoso.

A month later, he introduced me to his parents. Tapos dumiretso na rin siya sa amin formally.

“Hindi po ako perfect, pero gusto ko pong ligawan ang anak niyo nang maayos.”

I mean, saan ka pa? From wild night to wedding light?

Ngayon, engaged na kami. Yes, Pokoyo. ENGAGED. 💍

And guess where we’re planning to get married?

Yes… Boracay.

Kung may natutunan ako sa lahat ng ‘to, eto ‘yun:

Minsan ang pinaka-walang expectations mong araw… yun ang magbabago ng buong buhay mo.

Hindi mo kailangang masaktan muna para mahanap ang tamang tao.

Hindi mo kailangang i-force ang love minsan, sadyang dumarating siya habang ini-enjoy mo lang ang buhay mo.

Kaya sa lahat ng singles diyan, lalo na sa mga akala nila “paulit-ulit lang ang buhay,”

Hintayin niyo ang plot twist.

Minsan sa pangatlong balik mo sa isang lugar, saka darating ang taong… panghabambuhay. ❤️

– Salamat Pokoyo sa pagbasa.

From Pageant Queen to Future Bride.